Od wieków przed Świętami Bożego Narodzenia, organiści roznosili poświęcone uroczyście opłatki wigilijne - symbol miłości i pojednania.

Parafianie oczekiwali organisty jako zwiastuna nadchodzących świąt Bożego Narodzenia, a przyjęcie poświęconego opłatka było niepisanym obowiązkiem rodziny katolickiej. Dzisiaj opłatki można nabyć w wielu miejscach. Stały się one zwykłym towarem kupowanym okazjonalnie. Wolny rynek, liberalizm obyczajowy niszczą piękną tradycję. Dawniej organista nie tylko grał i śpiewał w kościele, prowadził chór, uczył gry na instrumentach, ale też wypiekał i roznosił opłatki. Wierni wynagradzali mu to w rozmaity sposób, najczęściej jakimś datkiem. Była to częściowa zapłata za całoroczne posługiwanie w kościele. Organistom nigdy się nie przelewało, pukali więc do każdego domu, przynosząc opłatek i życzenia świąteczne.

Organista z Lipiec, opisany przez Władysława Reymonta w powieści Chłopi, odpowiedzialnie stwierdza: "Parafia wielka, porozrzucana, a wszystkim trzeba opłatki roznieść przed świętami, to i wczas zaczynać muszę". Tradycja ta, uświęcona przez pokolenia, podtrzymywana jest już w niewielu parafiach. A szkoda.

Przyjmijmy więc naszego Pana Organistę Józefa serdecznie. Nie kupujmy opłatków w sklepach czy na straganach. Jeżeli nie zastał nas w domu, zapraszamy do kościoła po opłatki Wigilijne. Będzie to znak przynależności do naszej wspólnoty. Wtedy także mamy pewność, że są one poświęcone i mogą znaleźć się na wigilijnym stole.

W dniu 22 listopada Kościół powszechny obchodzi liturgiczne wspomnienie obowiązkowe św. Cecylii, dziewicy i męczennicy.

Według tradycji Cecylia, mieszkanka Rzymu, ślubowała dziewictwo z miłości ku Chrystusowi i poniosła śmierć za wiarę. W V wieku wzniesiono w Rzymie bazylikę ku jej czci. Święta Cecylia jest patronką chórzystów, lutników, muzyków, organistów, zespołów wokalno-muzycznych. 

Według legendarnych przekazów św. Cecylia pochodziła z możnego, rzymskiego rodu Caecilii. Przyszła na świat na początku II wieku. W młodości uczyniła śluby czystości. Zmuszona przez rodziców do małżeństwa z dobrze urodzonym poganinem Walerianem, wymogła na nim uszanowanie swojego dziewictwa, na którego straży miał stać anioł. Pod wpływem św. Cecylii Walerian oraz jego brat Tyburcjusz nawrócili się i przyjęli chrzest. Wkrótce potem wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską za wiarę. Olśnieni urodą św. Cecylii, oprawcy prosili ją, by nie narażała swojego życia. Miała wówczas odpowiedzieć: Nie lękajcie się spełnić nakazu, bowiem moją młodość doczesną zamienicie na wieczną młodość
u mego oblubieńca, Chrystusa. Dzięki odwadze, jaką Święta wykazała się w obliczu śmierci, nawróciło się czterystu żołnierzy. Kiedy tortury mające na celu wyparcie się wiary przez św. Cecylię, nie przyniosły skutku, pozbawiono ją życia uderzeniem topora. Ciało św. Cecylii w nienaruszonym stanie odkryto dopiero w 824 r. w katakumbach św. Kaliksta, a następnie na polecenie papieża św. Paschalisa I złożono w bazylice na Zatybrzu.

U schyłku średniowiecza uczyniono św. Cecylię patronką śpiewu, muzyki kościelnej, chórów i organistów. Legenda głosi, że Święta grała na organach wodnych, instrumencie będącym wówczas w Rzymie wielką rzadkością, bądź na harfie. Patronat św. Cecylii nad muzyką i śpiewem motywowany jest na podstawie fragmentu jednej z antyfon, w której mowa jest o tym, że w czasie gdy muzycy gotowali instrumenty na uroczystość weselną, Cecylia w sercu swym wyśpiewywała modły samemu Bogu[4]. Pominięcie słów „w sercu” oraz zmiana interpunkcji doprowadziła do zmiany znaczenia antyfony. Skutkiem tego św. Cecylia uznana została za muzyka i do dnia dzisiejszego czczona jest jako patronka śpiewu i muzyki kościelnej. Atrybutami św. Cecylii obok instrumentów muzycznych: cytry, harfy, lutni i organów, są również anioł, płonąca lampka, miecz oraz wieniec z białych i czerwonych róż, symbolizujących niewinność i męczeństwo.

Panu Organiście Józefowi
oraz wszystkim muzykom posługującym w naszej parafii
życzymy wielu Łask Bożych, zdrowia i błogosławieństwa Bożego.

Zapraszamy na Mszę Świętą
w intencji Pana Organisty oraz członków chóru i scholi
w piątek (22 listopada 2019 r.) o godzinie 18.00

W naszym Sanktuarium 11 listopada 2019 r. o godzinie 10.00 odprawiono Mszę Świętą w intencji Ojczyzny. Po nabożeństwie zostały złożone kwiaty pod pomnikiem Czwartaków przy ul. Stanisława Staszica.

W 1918 r. stało się to, co wydawało się niemożliwe. Jednoczesna klęska trzech potęg zaborczych pozwoliła Polakom "wybić się na niepodległość". Fakt ten trudno nam inaczej wytłumaczyć, jak przez opiekę i szczególne zrządzenie Opatrzności Bożej. 

Odzyskanie niepodległości i zjednoczenie ziem trzech zaborów po przeszło 120 latach niewoli jest bez wątpienia najważniejszym wydarzeniem w dziejach Polski XX wieku. Data 11 listopada skłania nas do przypomnienia losów Ojczyzny i do szacunku dla tych, którzy podjęli wyzwanie historii, potrafili wywalczyć, zorganizować i wreszcie obronić odrodzone państwo. To data-symbol, bo wolność zawitała wówczas do polskich domów tylko w Kongresówce, zachodniej Galicji i na Śląsku Cieszyńskim. Na ziemiach zaboru niemieckiego, na Śląsku, Pomorzu i w Wielkopolsce wciąż trwały rządy pruskie, a Kresy Wschodnie czekała jeszcze długa i krwawa wojna.

Odpust zupełny, czyli całkowite darowanie kar dla dusz w czyśćcu cierpiących. Do tej formy modlitwy za zmarłych zachęca Konferencja Episkopatu Polski.

Nawiedzając z modlitwą kościół lub kaplicę w uroczystość Wszystkich Świętych oraz w Dniu Zadusznym, możemy pod zwykłymi warunkami uzyskać odpust zupełny. Ponadto wypełniając określone warunki, możemy uzyskać odpust zupełny od 1 do 8 listopada za pobożne (czyli modlitewne) nawiedzenie cmentarza. Odpust zupełny możemy uzyskać raz dziennie.

– Jeśli kochamy naszych zmarłych, to możemy im ofiarować na przykład odpust zupełny, tzn. w dniach od 1 do 8 listopada za nawiedzenie cmentarza, przyjęcie Komunii świętej, modlitwę w intencji Papieża, wyznanie wiary, wyrzeczenie się zła możemy uzyskać odpust zupełny, który można ofiarować za jednego ze zmarłych i to jest największy dar, który obok Mszy świętej możemy ofiarować właśnie naszym zmarłym. Odpust zupełny jest to darowanie kar za grzechy, które zostały odpuszczone co do winy w sakramencie pojednania. W związku z tym, że jest sprawiedliwość, z grzechem są również związane kary i to jest darowanie kar w sposób zupełny jako odpust zupełny – wyjaśnił ks. dr Paweł Rytel-Andrianik, rzecznik Episkopatu.  

Uroczystość Wszystkich Świętych przypomina wszystkim wiernym o ich powołaniu do świętości. W odróżnieniu od tej uroczystości, następnego dnia - 2 listopada - wspomina się wszystkich wiernych zmarłych. Jest to dzień modlitwy za tych, którzy w czyśćcu przygotowują się do chwały nieba.

Każdy z wierzących, niezależnie od konkretnej drogi życia: małżeństwa, kapłaństwa czy życia konsekrowanego jest powołany do świętości. Tej pełni człowieczeństwa nie można osiągnąć własnymi siłami. Konieczna jest pomoc łaski Bożej, czyli dar Boga. Ponieważ Stwórca powołuje do świętości wszystkich, także każdemu człowiekowi pomaga swą łaską. Teologia wskazuje, iż każdy otrzymał dar zbawienia, bo Jezus Chrystus złożył ofiarę za wszystkich ludzi. Od każdego z nas jednak zależy, w jakim stopniu przyjmie od Boga dar świętości.