Jako Twoi parafianie, pragniemy Ci życzyć przede wszystkim zdrowia, błogosławieństwa Bożego i Matczynej opieki oraz tego, aby w dalszej posłudze duszpasterskiej w naszej parafii zawsze towarzyszyły Księdzu świętość, gorliwość i poświęcenie, abyś był silny mocą miłości, mocą wiary, tej wiary, którą ofiarował nam Jezus Chrystus. Szczęść Boże!

WSKAZANIA BISKUPA ŁOMŻYŃSKIEGO DOTYCZĄCE UROCZYSTOŚCI PIERWSZEJ KOMUNII ŚWIĘTEJ

W związku z trwającym stanem epidemii i ograniczeniami wprowadzonymi przez instytucje państwowe oraz przedłużającymi się zakazami gromadzenia wiernych, mając na uwadze dobro dzieci i ich rodziców, a także bezpieczeństwo, postanawiam co następuje:

1. Decyzję o przyjęciu Pierwszej Komunii Świętej pozostawiam księżom proboszczom w porozumieniu z rodzicami. Należy zwrócić uwagę na to, aby uroczystość była przygotowana z zachowaniem wszelkich środków ostrożności, biorąc również pod uwagę aktualne zarządzenia co do liczby uczestników liturgii. W razie konieczności pierwszej Komunii Świętej można udzielić w małych grupach, bądź każdemu dziecku, jego rodzicom oraz rodzicom chrzestnym indywidualnie, niekoniecznie w niedzielę. Zdaję sobie sprawę z tego, że w większych wspólnotach parafialnych byłoby to bardzo trudne, stąd konieczna jest wielka roztropność księży proboszczów i dialog z rodzicami. (Każdy przypadek należy rozpatrzyć indywidualnie, nie może decydować głosowanie lub wola większości).

2. Proszę, aby uroczystości pierwszokomunijnych nie przenoszono na rok 2021, chyba, że są ku temu bardzo poważne przesłanki. Wydaje się, że najlepszymi miesiącami na tegoroczne Pierwsze Komunie Święte będą: maj, czerwiec i ewentualnie wrzesień.

3. Wszystko wskazuje na to, że spotkania rodzinne z okazji uroczystości pierwszokomunijnych w tym roku nie będą mogły się odbyć: podobnie tak zwane białe tygodnie.

4. Z powodu braku formacyjnych spotkań parafialnych, związanych z przygotowaniem dzieci do przyjęcia I Komunii Świętej, apeluję do rodziców o troskę w wymiarze katechizacji swoich dzieci w domu, poprzez wspólną modlitwę rodzinną oraz wyjaśnianie poszczególnych prawd wiary, jako uzupełnienie katechezy szkolnej, która w tej chwili prowadzona jest w sposób zdalny.

5. Duszpasterzy zachęcam, by byli w stałym kontakcie z rodzinami dzieci komunijnych i wychodzili naprzeciw ich potrzebom. Rekomenduję organizację uroczystości bardziej indywidualnych, mając na uwadze przede wszystkim dobro dzieci i ich rodziców.

Sakramenty I Komunii świętej oraz bierzmowania są w naszej parafii przełożone na czas późniejszy.

Wszelkie zapytania i informacje związane z I Komunią Świętą udzieli ks. Krzysztof Oporek, a z sprawy dotyczące bierzmowania ks. Łukasza Gołaszewski.

+Janusz Stepnowski
BISKUP ŁOMŻYŃSKI
Łomża, dnia 15 kwietnia 2020 r.
N. 297/B/2020

Święto Miłosierdzia Bożego obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Święto to, choć jest jednym z najmłodszych w kalendarzu liturgicznym, ukazuje jedną z najważniejszych prawd chrześcijaństwa. Można powiedzieć, że zostało ustanowione na prośbę samego Jezusa, przekazaną w objawieniach s. Faustynie Kowalskiej.

Wybór pierwszej niedzieli po Wielkanocy nie jest przypadkowy – na ten dzień przypada oktawa Zmartwychwstania Pańskiego, która wieńczy obchody Misterium Paschalnego Chrystusa. Ten okres w liturgii Kościoła ukazuje tajemnicę miłosierdzia Bożego, która najpełniej została objawiona właśnie w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Inaczej mówiąc – nie byłoby dzieła odkupienia, gdyby nie było miłosierdzia Boga.

Święto Miłosierdzia zamyka Oktawę Wielkanocy oraz otwiera Tydzień Miłosierdzia. W tym roku obchodzony jest on pod hasłem: „Miłosierdziem budujemy Kościół Boży”, zaczerpniętym z nauczania prymasa Stefana Wyszyńskiego. Tydzień Miłosierdzia jest czasem, który wzywa do refleksji i bardziej uważnego rozejrzenia się wokół, by lepiej dostrzec tych, którzy szczególnie potrzebują naszej pomocy. Jest czasem budzenia „wyobraźni miłosierdzia”, o którą apelował Jan Paweł II, po konsekracji świata Bożemu Miłosierdziu. W tym roku apel ten nabiera wyjątkowego znaczenia ze względu na panującą w Polsce i na świecie epidemię.

Cud Zmartwychwstania „nie mieści się” w jednym dniu, dlatego też Kościół obchodzi Oktawę Wielkiej Nocy – przez osiem dni bez przerwy wciąż powtarza się tę samą prawdę, że Chrystus Zmartwychwstał.

Nazwa “oktawa” pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego liczbę osiem. Ta wielkanocna jest weselem z wydarzeń przeżywanych podczas Triduum Paschalnego. To osiem dni świętowania Kościoła, które później przedłuża się aż do Pięćdziesiątnicy.

Zwyczaj przedłużania najważniejszych świąt chrześcijańskich na oktawę jest bardzo dawny. Nie znamy dokładnej daty powstania oktawy Paschy. Jednak wspomina o niej w już IV stuleciu Asteriusz Sofista z Kapadocji. Kościół chce w ten sposób podkreślić rangę i ważność uroczystości.

Mijają największe uroczystości w liturgii Kościoła. W Poniedziałek Wielkanocny w pierwszym dniu Oktawy Wielkanocnej Kościół zaprasza nas do przeżywania tajemnicy zmartwychwstania Pańskiego.

Drugim dniem Świąt Zmartwychwstania Pańskiego jest Poniedziałek Wielkanocny. Największe święta chrześcijańskie, takie jak Wielkanoc czy Boże Narodzenie obchodzi się przez dwa dni, aby móc głębiej rozważać te tajemnice wiary.

Z Poniedziałkiem Wielkanocnym wiąże się tradycja Śmigusa-Dyngusa. Śmigus i Dyngus to dwa odrębne obyczaje, które praktykowane były jednego dnia. Dlatego z czasem ich nazwy się połączyły.

Dyngusem nazywano datek dawany przez gospodynie mężczyznom chodzącym w Poniedziałek Wielkanocny po domach, składającym życzenia świąteczne i wygłaszającym oracje i wiersze o męce Pańskiej, czy też komiczne parodie. W zamian za to otrzymywali jajka, wędliny i pieczywo.

Śmigus z kolei to obyczaj polewania się wodą w Poniedziałek Wielkanocny. Stąd też nazwa "lany poniedziałek". Zwyczaj prawdopodobnie ma korzenie pogańskie i wiąże się z radością po odejściu zimy oraz z obrzędami mającymi zapewnić urodzaj i płodność.

Chrześcijaństwo dodało do tego oczyszczającą symbolikę wody, a także tradycję, zgodnie z którą oblewanie wodą jest pamiątką rozpędzania tłumów, które gromadziły się w poniedziałek, rozmawiając o Zmartwychwstaniu Chrystusa.

W Poniedziałek Wielkanocny gospodarze o świcie wychodzili w pola i kropili je wodą święconą, żegnali się przy tym znakiem krzyża i wbijali w grunt krzyżyki wykonane z palm poświęconych w Niedzielę Palmową, co miało zapewnić urodzaj i uchronić plony przed gradobiciem. Pola objeżdżano w procesji konnej.

Wodą oblewano jednak przede wszystkim młode dziewczęta. Nieoblana panna była zdenerwowana i zaniepokojona, gdyż oznaczało to brak zainteresowania ze strony miejscowych kawalerów.