Adwent - to czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana, przypominający oczekiwanie na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa.

Jest to również czas poprzedzający pamiątkę Wcielenia, czyli narodzin Jezusa – Syna Bożego z Niepokalanej Dziewicy Maryi. Bóg tak ukochał świat, że w swojej wielkiej miłości zesłał swego Jednorodzonego Syna, aby dokonał dzieła Odkupienia człowieka. Nie narusza jednak naszej wolności. Możemy zatem tę łaskę przyjąć lub odrzucić. Czy przyjmę Chrystusa do swego życia, czyniąc w sercu mieszkanie dla Niego? Pierwsza niedziela Adwentu to także początek nowego roku liturgicznego, którego hasłem są słowa: Idźcie i głoście. Kto bowiem uznaje Jezusa Chrystusa za swego Pana, nie zamyka się w przysłowiowych czterech ścianach, ale dzieli się wiarą, stając się przez to świadkiem nieskończonej Bożej miłości i miłosierdzia. Niech czas Adwentu będzie pełnym tęsknoty oczekiwaniem na Boże Na rodzenie; czasem oczyszczenia serc i pogłębienia naszej miłości. Przeżyjmy go w skupieniu, ale z rozpromienionym i przepełnionym wdzięcznością sercem dla Boga i Matki Najświętszej, którą Kościół w Adwencie czci w sposób szczególny poprzez Roraty. Jak świeca roratnia rozprasza mroki nocy, tak przychodzący Zbawiciel rozprasza ciemności grzechu. Dlatego wołajmy: Rorate coeli, desuper… (Niebiosa spuśćcie rosę…)!

W 2022 roku okres ten rozpocznie się w niedzielę, 27 listopada i potrwa 27 dni - do 24 grudnia. Dlaczego okres ten trwa cztery tygodnie? Geneza Adwentu jest powiązana z początkiem celebrowania przez chrześcijan świąt Bożego Narodzenia. Według różnych źródeł, jego historia sięga II połowy IV wieku lub początku V wieku. W tym czasie, oczekiwanie pamiątki narodzin Chrystusa miało charakter ascetyczny i pokutny - wiernych obowiązywał także post.Nazwa Adwentu wywodzi się z łacińskiego słowa adventus oznaczającego przyjście. W późniejszych wiekach, okres ten przybrał więc formę radosnego oczekiwania na święta Bożego Narodzenia. Zalecenia liturgiczne dotyczące Adwentu zostały ujednolicone już pod koniec VI wieku przez papieża Grzegorza Wielkiego. Od tego czasu oczekiwanie trwa cztery tygodnie. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli okresu oczekiwania na Chrystusa, jest wieniec adwentowy. Uzupełniają go cztery świece, nawiązujące do czterech niedziel przypadających w tym szczególnym czasie. Kolejnym symbolem, spotykanym podczas Adwentu w kościołach, jest lampion. Tradycja jego zapalania ma swoje korzenie w biblijnej przypowieści Jezusa o roztropnych pannach, przedstawionej w Ewangelii św. Mateusza. Tradycja obchodzenia adwentu jest kultywowana nie tylko w Kościele Katolickim, ale również innych kościołach obrządku chrześcijańskiego. Okres oczekiwania związany z pamiątką narodzin Chrystusa stanowi szczególny czas m.in. dla wiernych Kościoła anglikańskiego, starokatolickiego, czy Kościoła ewangelicko-augsburskiego.