W nadchodzącym tygodniu przypada:

- pierwszy czwartek miesiąca Msza Święta o godzinie 18.00
- pierwszy piątek miesiąca Msze Święte o godzinie 6.30, 7.10, 8.30, 16.30 dla dzieci, oraz 18.00 dla wszystkich, Koronka do Miłosierdzia Bożego o godzinie 15.00
- pierwsza sobota miesiąca - zapraszamy na Różaniec Święty o godzinie 8.00 i Mszę Świętą o godzinie 8.30. W sobotę przypada wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Różańcowej.

Zapraszamy do modlitwy

7 października to dzień szczególny w powszechnym i polskim kalendarzu maryjnym. Październikowe nabożeństwo różańcowe odbywa się w wszystkich parafiach w Polsce. 

Październik w tradycji Kościoła katolickiego poświęcony jest modlitwie różańcowej.

Modlitwa różańcowa jak żadna inna obejmując cały świat wskazuje, że Maryja to Mater omnium, udzielająca się wszystkim we wszystkich potrzebach jako Pośredniczka prowadząca do Chrystusa. Różaniec stał się modlitwą powszechną, najdobitniejszym wyrazem czci i kultu maryjnego.

Istotna jest także łącząca się integralnie z tytułem Matki Bożej Różańcowej rola Maryi jako Matki Bożej Zwycięskiej, której kult zainaugurowała bitwa pod Lepanto w 1571 r. Jako patronka wojsk katolickich w decydujących starciach – Biała Góra, Nordlingen, Częstochowa, Chocim, Beresteczko, Wiedeń - zapisała się w historii Europy i Polski. Zwycięstwo pod Wiedniem Innocenty XI uczcił ustanawiając święto Imienia Maryi.

Św. Franciszek - Jan Bernardone - przyszedł na świat w 1182 r. w Asyżu w środkowych Włoszech. Urodził się w bogatej rodzinie kupieckiej. Jego rodzice pragnęli, by osiągnął on stan szlachecki, nie przeszkadzali mu więc w marzeniach o ostrogach rycerskich. Nie szczędzili pieniędzy na wystawne i kosztowne uczty, organizowane przez niego dla towarzyszy i rówieśników. Jako młody człowiek Franciszek odznaczał się wrażliwością, lubił poezję, muzykę. Ubierał się dość ekstrawagancko. Został okrzyknięty królem młodzieży asyskiej. W 1202 r. wziął udział w wojnie między Asyżem a Perugią. Przygoda ta zakończyła się dla niego niepowodzeniem i niewolą. Podczas rocznego pobytu w więzieniu Franciszek osłabł i popadł w długą chorobę.

W roku 1205 uzyskał ostrogi rycerskie (został pasowany na rycerza) i udał się na wojnę, prowadzoną między Fryderykiem II a papieżem. W tym czasie Bóg wyraźniej zaczął działać w życiu Franciszka. W Spoletto miał sen, w którym usłyszał wezwanie Boga. Powrócił do Asyżu. Postanowił zamienić swoje bogate ubranie z żebrakiem i sam zaczął prosić przechodzących o jałmużnę. To doświadczenie nie pozwoliło mu już dłużej trwać w zgiełku miasta. Oddał się modlitwie i pokucie. Kolejne doświadczenia utwierdziły go w tym, że wybrał dobrą drogę. Pewnego dnia w kościele św. Damiana usłyszał głos: "Franciszku, napraw mój Kościół". Wezwanie zrozumiał dosłownie, więc zabrał się do odbudowy zrujnowanej świątyni. Aby uzyskać potrzebne fundusze, wyniósł z domu kawał sukna. Ojciec zareagował na to wydziedziczeniem syna. Pragnąc nadać temu charakter urzędowy, dokonał tego wobec biskupa. Na placu publicznym, pośród zgromadzonego tłumu przechodniów i gapiów, rozegrała się dramatyczna scena między ojcem a synem. Po decyzji ojca o wydziedziczeniu Franciszek zdjął z siebie ubranie, które kiedyś od niego dostał, i nagi złożył mu je u stóp, mówiąc: "Kiedy wyrzekł się mnie ziemski ojciec, mam prawo Ciebie, Boże, odtąd wyłącznie nazywać Ojcem". Po tym wydarzeniu Franciszek zajął się odnową zniszczonych wiekiem kościołów. Zapragnął żyć według Ewangelii i głosić nawrócenie i pokutę. Z czasem jego dotychczasowi towarzysze zabaw poszli za nim.

Zapraszamy 27 września 2023 r. (środa) po Mszy Świętej o godzinie 18.00
w Sanktuarium pw. św. Antoniego w Ostrołęce

11 maja 2024 r. godzina: 10.00
Szkoła Podstawowa nr 5 (Religii uczy Małgorzata Kruczyk)
Szkoła Podstawowa nr 1

11 maja 2024 r. godzina: 12.00
Szkoła Podstawowa nr 5 (Religii uczy Piotr Romanowski)

18 maja 2024 r. godzina: 12.00
Szkoła Podstawowa nr 2 (Religii uczy Barbara Nalewajk)

Pio z Pietrelciny, właśc. Francesco Forgione urodził się w Pietrelcinie (na południu Włoch) 25 maja 1887 r. Już w dzieciństwie szukał samotności i często oddawał się modlitwie i rozmyślaniu. Gdy miał 5 lat, objawił mu się po raz pierwszy Jezus. W wieku 16 lat Franciszek przyjął habit kapucyński i otrzymał zakonne imię Pio. Rok później złożył śluby zakonne i rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne. W 1910 r. przyjął święcenia kapłańskie. Już wtedy od dawna miał poważne problemy ze zdrowiem. Po kilku latach kapłaństwa został powołany do wojska. Ze służby został zwolniony ze względu na zły stan zdrowia. Pod koniec lipca 1916 r. przybył do San Giovanni Rotondo i tam przebywał aż do śmierci. Był kierownikiem duchowym młodych zakonników.

20 września 1918 r. podczas modlitwy przed wizerunkiem Chrystusa ukrzyżowanego o. Pio otrzymał stygmaty. Na jego dłoniach, stopach i boku pojawiły się otwarte rany – znaki męki Jezusa. Wkrótce do San Giovanni Rotondo zaczęły przybywać rzesze pielgrzymów i dziennikarzy, którzy chcieli zobaczyć niezwykłego kapucyna. Stygmaty i mistyczne doświadczenia o. Pio były także przedmiotem wnikliwych badań ze strony Kościoła. W związku z nimi o. Pio na 2 lata otrzymał zakaz publicznego sprawowania Eucharystii i spowiadania wiernych. Sam zakonnik przyjął tę decyzję z wielkim spokojem. Po wydaniu opinii przez dr. Festa, który uznał, że stygmatyczne rany nie są wytłumaczalne z punktu widzenia nauki, o. Pio mógł ponownie publicznie sprawować sakramenty.

Ojciec Pio był mistykiem. Często surowo pokutował, bardzo dużo czasu poświęcał na modlitwę. Wielokrotnie przeżywał ekstazy, miał wizje Maryi, Jezusa i swojego Anioła Stróża. Bóg obdarzył go również darem bilokacji – znajdowania się jednocześnie w dwóch miejscach. Podczas pewnej bitwy w trakcie wojny, o. Pio, który cały czas przebywał w swoim klasztorze, ostrzegł jednego z dowódców na Sycylii, by usunął się z miejsca, w którym się znajdował. Dowódca postąpił zgodnie z tym ostrzeżeniem i w ten sposób uratował swoje życie – na miejsce, w którym się wcześniej znajdował, spadł granat.

Włoski zakonnik niezwykłą czcią darzył Eucharystię. Przez długie godziny przygotowywał się do niej, trwając na modlitwie, i długo dziękował Bogu po jej odprawieniu. Odprawiane przez o. Pio Msze święte trwały nieraz nawet dwie godziny. Ich uczestnicy opowiadali, że ojciec Pio w ich trakcie – zwłaszcza w momencie Przeistoczenia – w widoczny sposób bardzo cierpiał fizycznie. Kapucyn z Pietrelciny nie rozstawał się również z różańcem.

W 1922 r. powstała inicjatywa wybudowania szpitala w San Giovanni Rotondo. Ojciec Pio gorąco ten pomysł poparł. Szpital szybko się rozrastał, a problemy finansowe przy jego budowie udawało się szczęśliwie rozwiązać. “Dom Ulgi w Cierpieniu” otwarto w maju 1956 r. Kroniki zaczęły się zapełniać kolejnymi świadectwami cudownego uzdrowienia dzięki wstawienniczej modlitwie o. Pio. Tymczasem zakonnika zaczęły powoli opuszczać siły, coraz częściej zapadał na zdrowiu. Zmarł w swoim klasztorze 23 września 1968 r. Na kilka dni przed jego śmiercią, po 50 latach, zagoiły się stygmaty.

Mateusz Lewi (tak brzmi jego drugie imię) był synem Alfeusza i pochodził z Galilei. Pracował jako poborca podatkowy w Kafarnaum, jednym z największych handlowych miasteczek nad jeziorem Genezaret. Jego zadaniem było zbieranie opłat za przejazdy przez jezioro i przewóz towarów. Z tego powodu był obiektem szykan ze strony Żydów, którzy jego pracę postrzegali jako wspieranie okupantów. Celnicy uważani byli też za żądnych zysku i nieuczciwie czerpiących korzyści z zajmowanego stanowiska. Wyznawcy religii mojżeszowej traktowali ich na równi z poganami. Chrystus, mimo protestów Żydów, odnosił się do nich z szacunkiem, odwiedzał ich i jadał wspólne posiłki.

Pewnego dnia Jezus odwiedził Mateusza w jego miejscu pracy i zaproponował mu, by ten przystąpił do jego wyznawców. Celnik zaprosił go na posiłek wraz z innymi pracownikami i zgodził się porzucić swoje zajęcie, by głosić Słowo Boże. Na protesty faryzeuszy Jezus odparł „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają... Bo nie przyszedłem powoływać sprawiedliwych, ale grzeszników".

Po Wniebowstąpieniu Pana Jezusa Mateusz jak reszta apostołów wyruszył w świat głosić i nauczać o Jezusie. Odwiedził Etiopię, Pont, Persję, Syrię, Macedonię. Za swoją wiarę poniósł śmierć męczeńską, choć nie sprecyzowano gdzie, kiedy oraz w jakich okolicznościach to się stało. Najprawdopodobniej była to Etiopia, gdzie został ścięty mieczem około 60 roku. Jego grób znajduje się w Salerno we Włoszech.

Mateusz jest autorem pierwszej Ewangelii, napisał ją dla wyznawców judaizmu oraz chrześcijan, którzy się nawrócili. Głównym przesłaniem jego dzieła było wypełnienie się wszystkich proroctw mesjańskich Starego Testamentu w osobie, życiu, czynach i nauce Chrystusa. Ewangelia Mateusza dostarcza wiele informacji, których nie znajdziemy w pozostałych, m. in. o pokłonie Magów i rzezi niewiniątek, przypowieść o kąkolu, o drogocennej perle, o ukrytym skarbie czy o dziesięciu pannach. W jego dziele zawarto też szczegółowy tekst Kazania na Górze czy wizje sądu ostatecznego.

Mateusz jest patronem celników, urzędników, bankowców, pracowników Straży Granicznej, a także alkoholików. W kościołach, których patronem jest św. Mateusz, w dniu wspomnienia apostoła odbywają się odpusty parafialne.

TO JUŻ NASZA 25 Edycja !

Dołączyć możesz tylko do drugiego spotkania, które odbędzie się 5 października.

Jednocześnie ruszamy z Kursem Alpha dla MŁODZIEŻY (powyżej 15 roku życia / szkoła średnia) oraz dla DOROSŁYCH (powyżej 18 roku życia - brak limitu wiekowego)

Alpha Młodzieżowa 17:30
Alpha dla Dorosłych18:30

Miejsce: DOM SENIORA przy parafii św. Antoniego (Klasztor)

Cykl 11 spotkań (w każdy czwartek)

Zaczynamy przepyszną kolacją, podczas której będzie czas porozmawiać z nowo poznanymi osobami, następnie Konferencja, możliwość dyskusji i zadawania nurtujących pytań.

Kurs Alpha może być czasem dla Ciebie, miejscem gdzie możesz odpocząć i czuć się komfortowo.

Serdecznie zapraszamy i czekamy na Ciebie.

Święty Stanisław Kostka urodził się w Rostkowie na Mazowszu w końcu grudnia 1550 roku. Wychowywany był w atmosferze religijnej. Odznaczał się głęboką pobożnością. Razem z bratem został wysłany do szkół jezuickich w Wiedniu. Został cudownie uzdrowiony z ciężkiej choroby przez Matkę Najświętszą, postanowił wstąpić do Towarzystwa Jezusowego. Opuścił więc potajemnie Wiedeń w roku 1567 roku i przez Dylingę udał się do Rzymu, gdzie został przyjęty do nowicjatu przez św. Franciszka Borgiasza. Został jezuitą, zamieszkał na Kwirynale. Śluby zakonne przyjął w 18 roku życia. Wróciła jednak choroba. Zmarł w Rzymie w nocy z 14 na 15 sierpnia 1568 roku w opinii świętości. Chorował na malarię. Odszedł do Pana w wieku 18 lat. Jest szczególną postacią i wzorem do naśladowania dla współczesnych nastolatków. Został zaliczony w poczet świętych przez papieża Benedykta XIII w roku 1726. Relikwie Świętego spoczywają w kościele św. Andrzeja na Kwirynale w Rzymie.

W diecezji płockiej i w Przasnyszu 18 września to uroczystość św. Stanisława Kostki, głównego patrona diecezji i miasta.