Sanktuarium pw. św. Antoniego Padewskiego w Ostrołęce
Transmisja na żywo
https://www.youtube.com/@Sanktuarium-sw-Antoniego
Zapraszamy na całodobową adorację Najświętszego Sakramentu
Czytaj więcej...
Dziś obchodzimy uroczystość Trójcy Przenajświętszej. Jest Ona tajemnicą, wielką tajemnicą wiary. Amen”. To było najkrótsze kazanie, jakie usłyszałem kiedyś w młodości. Wierni obecni w kościele byli zaskoczeni. Jedni pozytywnie, bo kazanie było wyjątkowo krótkie, inni zirytowani, gdyż nie zdążyli się jeszcze wygodnie usadowić w ławce. Wtedy przyszły mi do głowy pytania: Czy o Trójcy Świętej nie możemy nic powiedzieć? Dlaczego więc wyznajemy, że Bóg jest w Trójcy jedyny? Skąd o tym wiemy? Być może wtedy zrodziło się we mnie powołanie do „studiowania Boga”, czyli teologii.
Mówienie o Trójcy nie jest rzeczą łatwą. Wyrażenie trójjedyności jest zawsze trudne do zrozumienia, gdyż według naszego naturalnego sposobu myślenia 3 nigdy nie równa się 1, jak i „jeden” nie równa się „trzy”. W przypadku nauki o Bogu nie chodzi jednak o matematyczno--logiczny problem, ale o sformułowanie prawdy wiary, której nie sposób zamknąć w granicach ludzkiej logiki. Chrześcijanie wyznają wiarę w jednego Boga w trzech Osobach. Dla wielu jednak to wyznanie nie ma większego znaczenia w życiowej praktyce. W świecie, w którym jest wiele „pomysłów na Boga”, my, chrześcijanie, powinniśmy pamiętać, że to nie my wymyślamy sobie Boga, my Go tylko odkrywamy i poznajemy, gdyż On sam zechciał przyjść do nas i pokazać nam Siebie. Uczynił to zwłaszcza przez fakt Wcielenia Syna Bożego. To dzięki Niemu wiemy, że Bóg jest Wspólnotą Trzech Osób, które żyją ze sobą w doskonałej jedności. „Nie wyznajemy trzech bogów - przypomina Katechizm - ale jednego Boga w trzech Osobach: «Trójcę współistotną». Osoby Boskie nie dzielą między siebie jedynej Boskości, ale każda z nich jest całym Bogiem: «Ojciec jest tym samym, co Syn, Syn tym samym, co Ojciec, Duch Święty tym samym, co Ojciec i Syn, to znaczy jednym Bogiem co do natury” (KKK 253). Człowiek wiary nie wymyśla prawdy, lecz ją przyjmuje. Zastanawia się nad nią, podejmując wielowiekowe doświadczenie Kościoła, który wyjaśniał ją zawsze w świetle Objawienia.
29 maja 2021 roku, punktualnie o godz. 10.00, w Katedrze łomżyńskiej, rozpoczęła się uroczysta Msza św. pod przewodnictwem Biskupa Łomżyńskiego Janusza Stepnowskiego, który modlił się wraz z biskupem Tadeuszem Bronakowskim oraz licznym gronem kapłanów oraz udzielił Święceń Prezbiteratu.
Po odczytaniu Ewangelii ks. kan. dr Robert Bączek, rektor łomżyńskiego seminarium, przedstawił Księdzu Biskupowi kandydatów i prosił o udzielenie im święceń. Natomiast diakoni potwierdzili swoją obecność. W homilii, która nastąpiła po tym akcie, biskup Janusz nawiązał do dzisiejszych czytań, które mówią o szczególnym wybraniu.
Przypomniał, że Bóg zna serce człowieka. Oczy Boga przenikają serce człowieka – mówił pasterz diecezji. To Bóg wybiera człowieka, to nie my wybieramy Boga, ale On wybiera nas. Bóg nas wybrał ale też przeznaczył do tego byśmy spełniali nasza funkcje w określonym czasie ale też w konkretnym miejscu.
Biskup łomżyński zwrócił też uwagę na owocność kapłańskiej posługi. I to, że kiedyś będziemy pytani przez Boga o to czy nasze życie było owocne i jakie te owoce przynieśliśmy.
Pasterz diecezji życzył by nowi kapłani szli do świata ze słowami Ewangelii, gdyż dzisiejszy świat bardzo potrzebuje miłości Chrystusa i nadziei.
Po homilii diakoni – kandydaci do święceń prezbiteratu – odpowiadali na pytania biskupa i wyrazili gotowość do przyjęcia obowiązków, wynikających ze święceń oraz złożyli przyrzeczenia czci i posłuszeństwa biskupowi diecezjalnemu. W ważnych momentach Kościół wzywa wstawiennictwa Świętych, dlatego też kolejną częścią obrzędu święceń było odśpiewanie Litanii do Wszystkich Świętych. W tym roku Litania śpiewana była po łacinie, a kandydaci do kapłaństwa, na znak największego uniżenia przed Bogiem, leżeli krzyżem natomiast biskupi, kapłani i wierni na ten moment klęknęli. Po odśpiewanej litanii nastąpił najważniejszy moment uroczystości: przez włożenie rąk i modlitwę konsekracyjną biskup Janusz Stepnowski wyświęcił sześciu nowych kapłanów. Swoje ręce, na nowo wyświęconych kapłanów, włożyli też wszyscy kapłani, będący w świątyni.
Po udzieleniu święceń, alumni seminarium ubrali neoprezbiterów w szaty kapłańskie: stułę i ornat. Z kolei biskup Janusz namaścił dłonie neoprezbiterów olejem Krzyżma świętego, a następnie wręczył im patenę z chlebem i kielich z winem – symbole Eucharystycznej Ofiary, która będą odtąd mogli sprawować oraz przekazał im znak pokoju. Po tych obrzędach Kapłani Neoprezbiterzy, wspólnie z Księżmi Biskupami i licznie zgromadzonymi kapłanami, koncelebrowali pierwszą Mszę świętą.
Na zakończenie uroczystej liturgii neoprezbiterzy podziękowali za dar święceń kapłańskich oraz wszystkim za obecność w tym ważnym dla nich momencie życia. Prosili także o modlitwę za siebie.
Liturgię swoim śpiewem uświetniły połączone chóry “Vox Humana” z parafii katedralnej i chór Diecezjalnego Instytutu Muzyki Kościelnej pod dyrekcją ks. kan. Kazimierza Ostrowskiego i Roberta Kuleszy.
W niedzielę nowo wyświęceni kapłani będą sprawować, w swoich rodzinnych parafiach, Mszę świętą z prymicyjnym błogosławieństwem, z którym związana jest łaska odpustu zupełnego. Prymicjant będzie udzielał błogosławieństwa indywidualnego, ze specjalną za każdym razem modlitwą: kapłanom, klerykom, rodzicom, osobom konsekrowanym, rodzinie oraz wszystkim pozostałym uczestnikom uroczystości.
Sakrament święceń obejmuje trzy stopnie: święcenia diakonatu, święcenia prezbiteratu i święcenia episkopatu. Dzień święceń prezbiteratu jest ważnym wydarzeniem nie tylko dla przyjmujących je diakonów i ich najbliższych, ale także dla całego Kościoła. Nowo wyświęceni Kapłani przygotowywali się na ten dzień przez 6 lat formacji intelektualnej i duchowej oraz bezpośrednio przez kilkudniowe rekolekcje zamknięte w Sanktuarium Matki Bożej Pojednania w Hodyszewie.
Poniżej nazwiska kapłanów – neoprezbiterów, wraz z parafią z której pochodzą:
Ks. BANACH Patryk z parafii pw. Znalezienia Krzyża Świętego w Małym Płocku
Ks. Dariusz BERĆ z parafii pw. św. Stanisława BM w Niedźwiadnej
Ks. Łukasz CHĘTNIK z parafii pw. Narodzenia NMP w Nowogrodzie
Ks. Maciej CHOLEWIŃSKI z parafii pw. św. Antoniego Padewskiego w Ostrołęce
Ks. Adam Ryszard PIETRZAK z parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Brańszczyku
Ks. Przemysław SASINOWSKI z parafii pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Starym Skarżynie
Zesłanie Ducha Świętego oznacza początek Kościoła. Duch Święty jest niezmiennie duszą Kościoła, ożywia go nadzieją, napełnia radością i przypomina o jego młodości. Duch Święty czyni z odkupionych przez Chrystusa jeden organizm – wspólnotę.
Zapowiedź posłania Ducha Bożego do świata pojawia się już w Starym Testamencie, szczególnie u proroka Izajasza, ale najpełniej wyraża ją Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy. Mówi do apostołów: "A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, on Was wszystkiego nauczy i przypomni Wam wszystko, co Ja wam powiedziałem".
W tym dniu, jak pisze św. Łukasz w Dziejach Apostolskich, grono Apostołów zostało „uzbrojone mocą z wysoka”. W języku liturgicznym święto Ducha Świętego nazywa się „Pięćdziesiątnicą” – z greckiego Pentecostes, tj. pięćdziesiątka, – bo obchodzi się 50-go dnia po Zmartwychwstaniu Pańskim.
Na zgromadzonych w Wieczerniku Apostołów, jak pisze św. Łukasz w Dziejach Apostolskich Jezus Chrystus zesłał Ducha Pocieszyciela, by Ten, doprowadził do końca dzieło zbawienia. „I stał się z prędka z nieba szum, jakoby przypadającego wiatru gwałtownego, i napełnił wszystek dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im rozdzielone języki jakoby ognia, i usiadł na każdym z nich z osobna: i napełnieni są wszyscy Duchem Świętym i poczęli mówić rozmaitymi językami, jako im Duch Święty wymawiać dawał” (Dzieje Ap., II, 2-4).
8 oraz 15 maja 2021 r. o godzinie 10.00 oraz 12:00 Dzieci z naszej Parafii wraz z Rodzicami i zaproszonymi Gośćmi, przeżywały swój dzień Pierwszej Komunii Świętej.
Gratulujemy Rodzicom i Dzieciom, które tego dnia po raz pierwszy przyjęły Pana Jezusa do swoich serc. Życzymy Waszym Rodzinom wielu łask Bożych na każdy dzień życia.
Zapraszamy Was do wspólnej modlitwy.
DZIĘKUJEMY, ŻE JESTEŚCIE ! :)
Błagajmy Matkę Bożą o opiekę nad Polskim Narodem, o ratunek od epidemii, oraz o wstawiennictwo u Boga.
Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski nawiązuje do ważnych wydarzeń z historii Polski: obrony Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 r., ślubów króla Jana Kazimierza - powierzenia królestwa opiece Matki Bożej, a także do uchwalenia Konstytucji 3 Maja.
Zostało ustanowiona na prośbę biskupów polskich po odzyskaniu niepodległości po I wojnie światowej. Oficjalnie święto obchodzone jest od 1923 r. W 1920 r. zatwierdził je dla Kościoła w Polsce papież Benedykt XV. Po reformie liturgicznej w 1969 r. święto zostało podniesione do rangi uroczystości.
Święto wyraża wiarę narodu w szczególną opiekę Bożą, jakiej Polacy doświadczali i doświadczają za pośrednictwem Maryi. Jej kult jako Królowej Polski jest bardzo stary. Przykładem może być "Bogurodzica", najstarsza polska pieśń religijna, która przez wieki pełniła rolę narodowego hymnu.
W czasie najazdu szwedzkiego, 1 kwietnia 1656 r. w katedrze lwowskiej, przed cudownym wizerunkiem Matki Bożej Łaskawej król Jan Kazimierz złożył uroczyste Śluby, w których m.in. zobowiązywał się szerzyć cześć Maryi, wystarać się u papieża o pozwolenie na obchodzenie Jej święta jako Królowej Korony Polskiej, a także zająć się losem chłopów i zaprowadzić w państwie sprawiedliwość społeczną.
W dniu 1 maja Kościół obchodzi wspomnienie św. Józefa Rzemieślnika, Opiekuna Pana Jezusa i Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, który troszczył się o Jezusa i Matkę Najświętszą, pracując jako cieśla w Nazarecie.
W Ewangeliach niewiele możemy przeczytać o św. Józefie. Widzimy go zatroskanego o los Świętej Rodziny, w pokorze i cichości zdobywającego w nazaretańskim warsztacie środki na jej utrzymanie. Jego ciężka praca zawsze połączona była z wiernością Panu Bogu. To dzięki wielkiej wierze mógł zrozumieć - niepojętą po ludzku - wieść, że Maryja będzie Matką Syna Bożego, a jemu samemu została przez Boga wyznaczona rola Jezusowego opiekuna. Józef nie protestuje, nie buntuje się, nie ucieka przed nowiną całkowicie zmieniającą jego życiowe plany. Może, kochając Maryję, wymarzył sobie zwyczajną, liczną rodzinę, spokojną pracę, starość w otoczeniu dzieci i wnuków? A jednak przyjmując do siebie brzemienną Maryję, wziął też na siebie część Chrystusowego Krzyża. I choć nie doczekał na ziemi Męki i Zmartwychwstania Pana Jezusa, to jednak przez trud, łącząc się z cierpieniami Zbawiciela, ma także udział w Jego zwycięstwie nad grzechem i śmiercią. Jest to poniekąd także zwycięstwo Józefa, jego wiary i bezgranicznego zaufania Panu Bogu, nad pokusą beztroskiego życia, w którym sprawy Boże są dalekie i nierzeczywiste.
Ewangeliczny obraz Oblubieńca Maryi ukazuje, że dobre życie - chociaż niekiedy z pozoru najzwyczajniejsze, podobne do życia innych ludzi - to życie według, nieraz po ludzku niepojętej, woli Bożej. Tak naprawdę tylko wierne wypełnianie słowa Pana Boga może człowieka uczynić szczęśliwym, nawet jeżeli wiąże się z nim cierpienie. Pan kieruje do każdego ze swoich dzieci słowo, wyznaczające mu własną i niepowtarzalną drogę do świętości - do zbawienia, wysłużonego przez Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego.
Rektorat Wyższego Seminarium Duchownego w Łomży informuje, że diakon Maciej Mariusz Cholewiński s. Barbary i Krzysztofa w dniu 29 maja 2021 r. z rąk ks. bp. Janusza Stepnowskiego ma zamiar przyjąć Święcenia Kapłańskie. Jeżeli ktoś zna przeszkody lub powód, dla którego ten Sakrament nie może być udzielony, zobowiązany jest w sumieniu poinformować księdza Dziekana.
Prosimy również o modlitwę za diakona Macieja Cholewińskiego oraz za diakona Dariusza Berć. który w naszej parafii odbywa praktyki duszpasterskie.
W poniedziałek 26 kwietnia 2021 r.
po Mszy Świętej o godzinie 18:00
zapraszamy na Adorację Najświętszego Sakramentu.
Prowadzi: Wspólnota W Drodze.
Czwarta Niedziela Wielkanocna nazywana jest Niedzielą Dobrego Pasterza. W dniu rozpoczynamy także: "Tydzień Modlitw o Powołania Kapłańskie i Zakonne". Stawiamy sobie pytania: Za kim idziemy? Kogo słuchamy?
Najważniejsza wiadomość naszego życia przekazana przez Dobrego Pasterza jest następująca: przy moim nazwisku i imieniu postawił Bóg dwa słowa: chciany i kochany, chciana i kochana. Te dwa słowa to nasz najcenniejszy majątek. Ceńmy sobie te słowa i róbmy wszystko, aby On, Jezus Chrystus, był też zawsze chciany i kochany przez każdego z nas. Codziennym dobrym, uważnym życiem człowieka wierzącego potwierdzajmy tę prawdę, że Bóg w naszym życiu jest chciany i kochany.
W tym dniu módlmy się za wszystkich kapłanów, którzy stanęli na naszej drodze życia, a także prośmy o nowe, liczne i święte powołania kapłańskie, zakonne i misyjne.